Jangan Dibuka Kurungan Makhluk Itu

Jiwa manusia ada dua. Satu, jiwa kemalaikatan, satu, jiwa kebinatangan.

Gua dulu barannya panas. Pantang banyak bunyi sikit, gua tempeleng. Pantang ada salah sikit, gua cari sampai ke lubang cacing. Bertumbuk gua tak risau. Gua sakit lu pun sakit. Gua patah rusuk, lu patah tangan. Keluarga gua dah khatam dengan perangai gua. Masuk sekolah, merantau, perangai gua lebih kurang sama sahaja.

Satu, jiwa kebinatangan, satu, jiwa kemalaikatan. Jiwa manusia ada dua.

Lama, gua cuba ubah. Perangai lama gua cuba tolak tepi. Orang yang gua baru kenal, gua layan dengan senyum. Gua buat gaya ramah. Gua cuba bertoleransi. Bergaduh gua cuba elak. Bertengkar gua cuba lari. Gua takut perangai dulu. Cakap gua tidak banyak, mulut dilawan penumbuk.

Jiwa manusia ada dua. Satu, jiwa kebinatangan, satu, jiwa kemalaikatan.

Makin lama, sedikit sebanyak, gua semakin biasa. Perangai lama, gua cuba tolak tepi, sedikit demi sedikit. Biar berkubur yang lama, subur yang baru. Gua yang dikenal bukan lagi yang barannya panas itu. Orang kenal gua yang orangnya boleh dibawa bergurau. Boleh digelak boleh diketawa. Tapi benda dah rasi, mengalir di pembuluh, akankah hilang dengan sepenuhnya?

Satu, jiwa kemalaikatan, satu, jiwa kebinatangan. Jiwa manusia ada dua.

3 comments:

Pengembara said...

wah....sangat berseni!

jenanese said...

maseh aku terkenang saat2 aku dilempar dengan buku geo semasa prep..hehe

Mohafiz MH, M.D. said...

dan buku tu ko buang dalam tong sampah.haha..org dah tak kenal aku yang tu jib.eheh.